ONVIF

Telewizja przemysłowa w coraz większym stopniu wykorzystuje do transmisji protokół sieciowy IP, co przekłada się na więcej kamer sieciowych wykorzystujących transmisję poprzez sieć IP. Wzajemne łączenie i dopasowywanie kamer IP oraz rejestratorów sieciowych róznych producentów nie jest jednak tak proste jak w systemach analogowych. W systemach telewizji sieciowej, podstawowe elementy systemu czyli kamery IP i sieciowe rejestratory wizyjne zwane NVR – Network Video Recorder są często pozbawione standaryzacji i nie kompatybilne ze sobą, jak również niekompatybilne z oprogramowaniem do zarządzania.

Standard ONVIF

programy onvif 300x206 - ONVIF

W tym momencie każdy producent kamer sieciowych stworzył oddzielny interfejs kamerowy czyli protokół potrafiący działać tylko we własnym środowisku. Wykorzystuje się przy tym standardowe metody kompresji (H.264, H.265, MPEG-4) i transmisji strumieniowej czyli RTSP. Ale interfejsy do przesyłania sygnałów sterujących nie są jeszcze standaryzowane, przez co producenci oprogramowania VMS i rejestratorów NVR muszą stworzyć oddzielne interfejsy dla kamer różnych producentów.

Wprawdzie wiodący dostawcy oprogramowania VMS oraz rejestratorów NVR zaimplementowali setki kamer i koderów na swoich platformach. Nadal występują takie sytuacje, że oprogramowanie obsługuje niektóre funkcje jednej kamery, ale już nie innej co dotyczy nie tylko producenta, ale nawet poszczególnego typu kamery przemysłowej.

 

ONVIF standard

W tym celu powstało ONVIF (Open Network Video Interface Forum) – Forum Otwartych Interfejsów Sieciowych Systemów Wizyjnych.

W ramach ONVIF podjęto próbę znormalizowania interfejsów dla cyfrowych/IP systemów obserwacji wizyjnej. Zoptymalizowanie działania urządzeń między sobą: w tym konfiguracji urządzeń, obsługi zdarzeń, sterowania kamer PTZ i kwestii związanych z obsługą samego urządzenia. Oznacza to, że wyroby z posiadające standard ONVIF mogą współpracować z innymi wyrobami z odpowiednim certyfikatem. Przed wprowadzeniem ONVIF – IP urządzenia czyli kamery i rejestratory sieciowe od różnych producentów nie mogły ze sobą współpracować. Obecnie urządzenia pracują z wyjątkową stabilnością dzięki stosowaniu standaryzacji ONVIF.

Dodatkowym problemem jest to, że implementacja profilu S na wszystkich urządzaniach pozwala na uzyskanie połączenia. Zapewnia obraz ale nie zapewnia odpowiedniego działania wszystkich, wymaganych funkcji systemu. Nie działa na przykład detekcja ruchu, co jest najczęstszym przypadkiem. Jest to spowodowane błędami – bądź to samego standardu – bądź jego niewłaściwej implementacji przez producenta. Zgłoszenie takiego problemu do producenta powinno skutkować wydaniem lepszego oprogramowania. ONVIF 2.4 również dosyć mocno pracuje nad nowymi, ulepszonymi wersjami standardu, które pozwolą na wyeliminowanie błędów. Nieprecyzyjne określenia mają zostać poprawione, co zaowocuje większą wygodą pracy.

PSIA vs ONVIF

Organizacje które promują swoje standardy połączeń pomiędzy urządzeniami istnieją, jednakże nie są już tak popularne jak ONVIF. Do najpopularniejszych należy PSIA (Physical Security Interoperability Alliance). Jej celem jest utworzenie interfejsu IP „plug and play”, czyli działającego jak złącze zaraz po podłączeniu, które nie wymaga konfiguracji. Istotną kwestią standardu jest ukierunkowanie na dużą ilość różnych typów urządzeń: monitoringu IP, alarmu, kontroli dostępu. Główną słabością PSIA jest mała popularność – aktualnie w organizacji odnajdziemy mniej niż 50 firm.

Menu