Kamera wykrywająca gorączkę

Jak kamery termowizyjne mogą ograniczyć rozprzestrzenianie się koronawirusa COVID-19 ?

Jak wyglądały punkty kontrolne kamer termowizyjnych, kiedy SARS pojawił się w 2003 roku?

W 2003 r. świat zmagał się z ostrym zespołem ostrego układu oddechowego – oficjalnie znanym jako SARS (SARS-CoV). Kulminacją było 8 096 przypadków zgłoszonych w 29 krajach i 774 zgony. W tym czasie rządy na całym świecie reagowały. Wdrażały kamery termowizyjne w punktach kontroli granicznej (lotniska, porty morskie, przejścia graniczne), aby sprawdzić jeden z kluczowych objawów SARS; gorączkę.

Kraje takie jak Singapur wprowadziły nawet innowacje, wdrażając technologie wojskowe w swoich punktach kontrolnych. Tym samym umożliwiając bardziej precyzyjne obrazowanie termiczne niż dostępne na rynku radiometryczne skanery termiczne tamtych czasów.

Pomijając charakterystykę kamery, konfiguracja była naprawdę prosta. Czujnik kamery jest podłączony do monitora. Operator wraz z towarzyszącym personelem monitorował terminal za pomocą czujników termicznych i ekranu wyświetlającego obraz w czasie rzeczywistym.

Bezdotykowy pomiar temperatury ludzkiego ciała

Był to wtedy rewolucyjny krok w „bezdotykowym” monitorowaniu. Wyeliminował czasochłonne dla odczytów osobiste czytniki temperatury, które wymagały od pracowników przeprowadzających badania przesiewowe bliskiego kontaktu z osobami.

Pomiar temperatury na lotnisku w Hong Kongu w 2003 roku.

Środki takie jak badania przesiewowe (jedna z kluczowych strategii stosowanych w celu identyfikacji osób zarażonych przekraczających granice) zostały uznane za skuteczne w mantrze urzędników służby zdrowia: identyfikować, poddawać kwarantannie i leczyć osoby z SARS, aby uniknąć globalnej pandemii. W tym czasie okazało się to skuteczne, ponieważ skaner termiczny łatwo rozpoznał gorączkę 38 ° C będącą charakterystycznym objawem SARS. W lipcu 2003 roku, 6 miesięcy po pierwszym przypadku SARS, Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) ogłosiła, że ​​wirus powstrzymany.

Od tego czasu urzędnicy ds. zdrowia musieli również poradzić sobie z koronawirusem zespołu oddechowego na Bliskim Wschodzie (MERS-CoV) w 2012 r. Ponieważ gorączka jest również towarzyszącym objawem tego wirusa, te same środki zostały ponownie zastosowane i okazały się być skuteczna taktyką ograniczania rozprzestrzeniania się transgranicznego. Jednak wirusy wciąż ewoluują, a w 2020 r. urzędnicy ds. zdrowia, którzy kierują protokołami badań przesiewowych, stają przed nowym problemem: co, jeśli samo badanie temperatury nie wystarczy?

Czy kamery termowizyjne stały się inteligentniejsze w 2020 r. ?

Znany pod kilkoma nazwami: korona wirus, grypa Wuhan, chiński wirus, 2019-nCoV (COVID-19) pojawił się już w kilkudziesięciu krajach zarażając kilkaset tysięcy osób. Przy czym nowe przypadki wciąż się pojawiają, a nowe kraje są umieszczane na globalnej liście infekcji.

Po raz kolejny świat wprowadził sprawdzoną konfigurację. Kamera termowizyjna podłączona do stacji monitorującej, która wymagała fizycznego monitorowania na miejscu. Z czasem, zastosowanie tego samego nieelastycznego rozwiązania w czasie kryzysu trwającego półtorej dekady może tym razem okazać się niewystarczające. W stacjach termowizyjnych wprowadzono niewiele innowacji.

Pomiar temperatury poprzez kamery

Przechodzimy więc do pytania: czy kamery termowizyjne stały się lepsze czy inteligentniejsze? Pod pewnymi względami tak. Lotnisko Changi wprowadziło więcej mobilnych punktów kontrolnych temperatury, które nie mają już w ustalonych pozycjach. Pozwala to portowi lotniczemu na strategiczne umieszczenie terminali na lotach przylotowych wysokiego ryzyka i pozwala na bardziej szczegółową kontrolę każdego przybywającego pasażera z różnych punktów, zamiast obserwacji każdego pasażera przez jeden punkt kontrolny.

Mobilny punkt obserwacji na lotnisku w Changi w 2020.

Bezdotykowy pomiar temperatury poprzez kamery

Ponadto wydaje się, że w obecnie wdrażanych systemach jest pewien stopień funkcjonalności oprogramowania. Na karcie funkcjonalności na powyższym obrazku znajdują się alarmy wizualne, alarmy dźwiękowe i efekty obszarowe. Pomagają zwrócić większą uwagę na kluczowe osoby. Pomaga to personelowi obsługującemu mobilne stacje termiczne w lepszej weryfikacji zagrożenia. Istnieje również wskaźnik stanu systemu, który może sygnalizować zagrożenia. Między innymi że terminale wymagają wymiany lub konserwacji, a także zawiera różne poziomy widzenia w zależności od typu użytkownika.